Nomade is een pakkend en helder betoog van een waar vertelster.
Aanvankelijk stond ik sceptisch tegenover dit tweede boek van Ayaan Hirsi Ali. Dit daar ze in de media de afgelopen jaren niet altijd even positief geportretteerd is, mede door haar pittige uitlatingen als politicus op het gebied van de islam.
De meeste verhalen in Zwartwaterkoorts spelen in Amsterdam en kennen de hoofdstedelijke gemoedelijkheid, humor, tegendraadsheid en vrijheidszin, zoals belichaamd door Stutijn die tot ergernis van zijn buren de reigers vanaf zijn balkon voert.
Zuiverheid in plaats van verhevenheid a.u.b.
Zoals de ondertitel aangeeft gaat het in dit boek over het schrijven van romans en verhalen. Brokken gunt ons een een kijkje in de keuken.
Robot tegen Übermensch?
De ondertitel De twee gezichten van Italië, drukt precies uit wat deze twee wielrenners voor hun landgenoten betekenden. Italië was in de vijftiger jaren verdeeld in coppiani en bartaliani, een tegenstelling waarbij die tussen Ajax en Feyenoord zwak afsteekt.
Het kruispunt van religie en democratie
De Duitse filosoof Gottfried Leibniz (1646-1716) had zo’n groot vertrouwen in de mogelijkheden van de wetenschap en de wiskunde dat hij dacht dat in de toekomst mensen bij een meningsverschil niet meer met elkaar in discussie zouden gaan maar tegen elkaar zouden zeggen: laten we het uitrekenen.
Werd uit z’n vorige dichtbundel Kleur de schaduwen de mooiste zin, ‘Zonder noorden komt niemand thuis’, door schrijfster Nelleke Noordervliet ingepikt en gebruikt als titel voor haar eigen boek, de nieuwe en vijfde gedichtenbundel van K.
Varí is de laatste die in het gehucht Aúrno op de Frans/Italiaanse grens is achtergebleven om mimosa en olijven te verbouwen. De overige bewoners hebben die plek allang verlaten. Het is er onherbergzaam en dor, en de wind waait alles droog.
Middelpunt van het boek is boerderij Wildzang, die als een landmerk in het verstedelijkte Noord-Hollandse landschap staat en opgeslokt wordt door de oprukkende nieuwbouw. De verbitterde oude Berkhout probeert elke verandering tegen te houden en zou het liefst zien dat een van zijn twee zoons het boerenbedrijf overneemt zodat hijzelf rustig zijn oude dag in een zijkamertje kan slijten.
Er is zo langzamerhand geen straat meer in Nederland of er woont wel een schrijver. Iedereen die op de middelbare school een redelijk opstel schreef, voelt zich geroepen om een boek te schrijven.
Recensie door Rein Swart
Liefde en vergankelijkheid. Onder deze noemer zouden deze verhalen kunnen vallen, echter zonder de droevige toon die eerder in het werk van Nooteboom sloop.
De vierde bundel van Erik Lindner ziet er als volgt uit: over de voor- en achterzijde van de bundel loopt een grote foto. Een rood dienstwagentje met Chinese karakters op de voorruit staat op een parkeerterrein.
Als correspondent in Parijs voor NRC Handelsblad maakte Peter van Dijk in 1986 voor het eerst kennis met Madame Sabatier. Met W.F.Hermans, die in die tijd voor het Cultureel Supplement van de NRC schreef, waren ze uitgenodigd om de opening van het nieuwe Musée d’Orsay als schrijvende pers wereldkundig te maken.
Simon Carmiggelt had al een bronzen standbeeld in Amsterdam en was in De Steeg al op een bankje neergezet, nu is er ook nog eens een papieren monument voor hem, met de uitstraling van de boeken uit de Russische Bibliotheek van Van Oorschot.