Vroeger was je een wonderlijke kerel als je de Sarphatistraat de mooiste straat van de wereld vond. Minder wonderlijk ben je als je hetzelfde over de Amsterdamse Van Eeghenstraat zou zeggen.
Archief: maart 2010
Op zichzelf aangewezen

Zij vertrekt met een bevriend echtpaar voor een weekend naar de bergen. Het echtpaar gaat ‘nog even naar het dorp’ maar komt niet meer terug. Als de vrouw de volgende ochtend samen met de hond op onderzoek uitgaat ontdekt ze dat er een onzichtbare wand staat tussen haar en de bewoonde wereld.
Een smaakvol maal, opgediend onder het waakzaam oog van een gewetensvolle bedrijfsleider

Recensie door: Rein Swart
Tijdens de laatste dag van een Lobster-restaurant, onderdeel van een keten en gelegen aan de oostkust van de Verenigde Staten niet ver van New York, volgen we bedrijfsleider Manny Deleon op de voet;
Het schrijven van deze roman was absolute noodzaak

Interview door Wil van Basten
De Iraans-Franse schrijfster Chahdortt Djavann was ter gelegenheid van de Nederlandse vertaling van haar boek La Muette, De Zwijgster (vertaling Carolien Steenbergen) in Nederland.
Het zijn bij hem vaak beelden waarin het woord het voor het zeggen heeft

De tijd dat dichters bundeltjes met slechts 30 pagina’s konden afscheiden, ligt inmiddels achter ons. Menige dichtbundel van de laatste jaren daagt het formaat van een in boekvorm uitgegeven novelle uit.
Een portret van kunststad Berlijn

Wie het verhaal vertelt van de geschiedenis van de kunst heeft het ook over steden: Athene, Rome, Florence, opnieuw Rome, Amsterdam, Parijs, New York. Al deze steden hebben voor kortere of langere tijd de rol gespeeld van centrum van de kunst.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en zelden aangenaam

Recensie door Rein Swart
In dit debuut wordt regelmatig geschakeld tussen de jeugd en de jonge volwassenheid van Kieke. Het verhaal begint in het voorjaar van 1983 als Kieke vijf maanden op zichzelf woont.
Recent
21 maart 2013
Vers zonder nieuw te zijnHier begint het leven, de nieuwste dichtbundel van Ruben van Gogh begint met de Big Bang, de geboorte van ‘Alles’ waaronder
binnen het geheel van ruimte-tijd
gevangen in de nietigheid
van zelfs nog minder dan
een stofje, een stipje
een ietsepietsje
ikje
In de korte tijd dat het er is, wordt het ikje verliefd, boos, is het soms wanhopig, een enkele keer gelukkig, rouwt het als het dierbaren verliest, kijkt het verbaasd om zich heen en is het soms innig tevreden met zichzelf.