Recensie door Rein Swart
In de serie ‘klassieken’ bespreek ik dit keer het debuut van de Poolse meester uit 1937, dat vaak is vertaald. De uitgave uit 1981, door Paul Beers omgezet, gaf het aangename gevoel dat het daarmee wel goed zat.
Recensie door Rein Swart
In de serie ‘klassieken’ bespreek ik dit keer het debuut van de Poolse meester uit 1937, dat vaak is vertaald. De uitgave uit 1981, door Paul Beers omgezet, gaf het aangename gevoel dat het daarmee wel goed zat.
Deze titel laat vanzelfsprekend alle bellen rinkelen. Wil Berthe Meijer op deze manier meeliften met het dagboek dat inmiddels bekend is over de hele wereld? In eerste aanvang bestaat die indruk natuurlijk wel maar dit blijkt niet het geval te zijn.
Recensie door Rein Swart
In deze novelle, die uitgebracht wordt als roman, hebben de drie hoofdstukken dezelfde indeling als in het muziekstuk Appassionata, dat in het tweede hoofdstuk door hoofdpersoon Derek Hugo op de piano ten gehore wordt gebracht: allegro assai, andante con moto, allegro non troppo.
Als je iets aardigs wilt zeggen over artikelen in tijdschriften en kranten die zo’n dertig, veertig jaar geleden geschreven zijn door een schrijver die al weer een tijdje geleden is overleden, dan is het waarschijnlijk dat je iets zegt in de trant van: zijn stukken zijn nog verbazend actueel.
‘Ik wil onuitstaanbaar zijn. Ik wil onuitstaanbare dingen doen en waarom niet? Saai is saai is saai is mijn leven.’ Met deze tegendraadse uitspraak begint de roman, Mathilda Savitch van Victor Lodato.
Recensie door: Rein Swart
Wie zich in de 17de of 18de eeuw per schip verplaatste, liep de kans door Engelse kapers te worden opgebracht. De scheepsbemanning werd gevangen genomen en de uitrusting, waaronder post, in beslag genomen.
Wat gebeurt er als je als gevierd soap-ster uit de serie geschreven wordt. Of wanneer je identiteit te verwaarlozen is en je een compleet nieuw leven krijgt voorgeschreven. Of dat er iemand naar je toe komt met een ongelofelijk voorstel waardoor je toekomstbeeld een wending neemt die te mooi is om waar te zijn.
Tien jaar na zijn debuut als dichter is er nu de vijfde of zesde bundel van Mark Boog, naar gelang men de dunne gedichtendagbundel van 2008, Alle dagen zijn van Liefde, erbij rekent.
Opnieuw een echte Voskuil, hoop je, met een indrukwekkend en gedegen zelfonderzoek van Maarten, de alter ego van de schrijver. Deze ouwelijke, geremde, secundair reagerende jongeman wordt dit keer na zijn doctoraal examen getroffen door liefdesperikelen en bijt zich daarin vast.
Recensie door Benno Zuidenga
Het begon allemaal met een belofte van Willem de Veroveraar, Hertog van Normandië aan Graaf Harold, de graaf van Wessex. Deze belofte werd niet nagekomen en mede hierdoor ontstond er een twist tussen de twee heersers.
Het enige dagboek dat Auschwitz overleefde. Een uniek document van onschatbare waarde: De mooie dagen van mijn jeugd van Ana Novac met een naschrift van Holocausthistoricus Robert Jan van Pelt.
‘Your choices are half chance. So everybody’s else’s. Enkele regels uit het motto van dit boek, uit een tekst van Baz Luhrmann, Everybody’s Free. Dat er in het leven, en in de liefde, vele keuzes gemaakt moeten worden, daar komt de hoofdpersoon Bobby in dit boek wel achter.
Recensie door Adri Altink
De wonderlijkste geschiedenis in de debuutbundel van Kerim Göçmen is het titelverhaal. De verteller daarin noemt zichzelf ‘bij gebrek aan een betere benaming een kwelgeest’. Hij is dat geworden na een ‘fatale gebeurtenis’ die hem als baby trof.