Over literatuur en beïnvloeding
Lezen &cetera van Pieter Steinz: lezersgids of getuigenverslag?
Het thema literatuur en invloed biedt een mooi uitgangspunt voor lezingen, optredens, interviews en gesprekken.
Over literatuur en beïnvloeding
Lezen &cetera van Pieter Steinz: lezersgids of getuigenverslag?
Het thema literatuur en invloed biedt een mooi uitgangspunt voor lezingen, optredens, interviews en gesprekken.
‘Sprak ze met een accent? In haar eigen taal? Wat was haar eigen taal eigenlijk? Hád ze er wel een, op dit moment?’ Aan het eind van Anne Tylers nieuwste roman Thuiskomen worstelt de Iranese Maryam meer dan ooit met haar eigen identiteit.
Dichters op het Binnenhof
40% van de kiesgerechtigden is zwevend. 40% die niet weet op wie ze moet stemmen. Misschien maakt het de zwevende kiezers gemakkelijker als ze weten dat op wie ze ook gaan stemmen, de kans groot is dat ze op een dichter stemmen.
De omslag van Tom Lanoye’s zesde roman ? de eerste na zijn overweldigende Monster-trilogie ? is indrukwekkend in zijn symbolische zeggingskracht. Een opengeklapte lege mosselschelp. Rechts onderin is het strengetje nog zichtbaar waardoor de mossel met zijn schelp verbonden is.
‘Ik weet écht niet meer wat ik allemaal gedaan heb!’ Thea Doelwijt (1938, Den Helder) is een Surinaamse schrijfster/theatermaakster die haar sporen meer dan verdiend heeft, zowel in de literatuur als in de theaterwereld.
Recensie door Juliette van Wersch
Al op de eerste pagina voert de auteur je meteen in het wonderlijke huis van Thomas Penman, de dertienjarige held van dit verhaal.
Alweer het vijfde boek van Münstermann, die zich laat afficheren als ‘meester van de hervonden tijd.’ Of hij deze titel verdient is maar zeer de vraag. Evenals in zijn vorige romans speelt Andreas Klein, zoon van Joachim Klein een belangrijke rol in het verhaal.
De wondere wereld van de wolken
‘Ik kijk mijn heel leven al met veel plezier naar de wolken’. Aan het woord is Gavin Pretor-Pinney in de inleiding van zijn zojuist verschenen boek De wolkengids.
Renaissance van de milde toon
Een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers is Rascha Peper. Ze heeft een onnadrukkelijke stijl, maar haar personages hebben altijd wel psychologische diepgang en de spanning in haar boeken maakt dat je altijd door wilt lezen.
‘Speel voor me, maak me stil’
Soms lees je een gedicht op een verkeerd moment. Je leest een strofe en kijkt tussen de verzen door de grauwe donderdagmorgen in, en de woorden blijven afstandelijk.
Onmiddellijk valt mij op dat er een volmaakte eenheid naar voren komt tussen de afbeelding op de voorpagina, het introgedicht en de eigen gedichten.
Het introgedicht refereert in een notendop aan de beklemmende sfeer van een afscheid dat op handen is.
Simon Carmiggelt had al een bronzen standbeeld in Amsterdam en was in De Steeg al op een bankje neergezet, nu is er ook nog eens een papieren monument voor hem, met de uitstraling van de boeken uit de Russische Bibliotheek van Van Oorschot.