Gelijk met de boekenweek met als thema Boem Paukeslag, verscheen het boek van Jan Brokke dat ons meeneemt op een reis langs de muzikale tradities van Curaçao. Naast de reeds bekende familie-namen zoals de Palm, Corsen en Jules Blasini (1847-1887) zien we ook de minder bekend staande namen als Kleinmoedig en de violist Jacobo Conrad opduiken. Dit voorkomen laat zien dat de makers van Antilliaanse muziek niet iets elitairs hoeft te zijn.
Onlangs verscheen het gebonden en zeer fraai vormgegeven resultaat van één jaar stadsdichterschap van Ramsey Nasr: onze-lieve-vrouwe-zeppelin. Antwerpse gedichten (De Bezige Bij), 16 gedichten, 173 pagina’s poëzie over Antwerpen. Tegelijkertijd verschenen zijn gebundelde essays, Van de vijand en de muzikant. Essays, artikelen, opiniestukken (De Bezige Bij), geschreven tussen 2001 en 2005. Wat de twee bundels bindt is het vertrekpunt: de maatschappij en, meer concreet, Antwerpen. Onlangs nog legde Nasr in een interview uit dat de essays voornamelijk een belichting zijn van de maatschappij en dat de gedichten de maatschappij ontstijgen.
Robin Ewald Raveles, meer bekend als Dobru (vrij vertaald betekent ‘dobru’ ‘dubbel r’), werd op 29 maart 1935 te Paramaribo geboren. Tijdens zijn rechtenstudie raakte hij steeds meer geïnteresseerd in de nationalistische ideologie van Eddy Bruma en Wie Eegie Sani, een cultureel-nationalistische beweging die streefde naar een eigen natie met een eigen cultuur en die zich vooral beijverde voor de erkenning van het Sranan. Hij was medeoprichter van de Partij van de Nationalistische Republiek (PNR).
Naast de viering van de dag van de arbeid, begon op 1 mei j.l. tevens de Nederlandse toneelschrijflente. Mocht u hier nog nooit van gehoord hebben dan is dat niets om u voor te schamen. Het is namelijk de eerste Nederlandse Toneelschrijflente in de geschiedenis van de Nederlandse toneelschrijfkunst. Toneelschrijfkunst?, bestaat die dan? Nou daar zijn de meningen enigszins over verdeeld.
Natuurlijk bestaat de toneelschrijfkunst, maar het blijft een vreemde eend in de bijt gezien de geringe literaire waardering van het genre in Nederland.
Paul Claes als schrijver van de week? Dat is toch een overschatting van dit plekje op de site. Het werk van deze Vlaamse alleskunner is zo veelomvattend en zo complex dat het volstrekt onmogelijk is hem recht te doen met een behapbaar tekstje. Als we zijn wetenschappelijke werk (zoals een dissertatie over Hugo Claus) achterwege laten, blijven we nog zitten met de vertaler, de dichter, de essayist en de romancier.
Als vertaler werkt hij alle kanten op.
Psychiater Julius Hertzfeld krijgt te horen dat hij nog maar een jaar te leven heeft. Een enorme schok natuurlijk, maar hij gaat niet bij de pakken neerzitten. Hij neemt een periode vrijaf waarin hij praat met zijn omgeving en leest. Bijvoorbeeld:
“alles met mate. Als we onze jassen uitdoen en ons niet in het feestgedruis storten, missen we teveel van het levensfeest. Waarom zou je voor sluitingstijd al naar de uitgang gaan?”
Als hij zijn favoriete boek van Nietzsche aldus sprak Zarathoestra doorbladert, leest hij:
“Zou je het leven zoals je het geleefd hebt tot in de eeuwigheid precies zo willen prolongeren?”
Literatuur, poëzie en mode lijken niet samen te gaan. Een citaat uit de inaugurele rede van José Teunissen, hoogleraar Modetheorie: ‘Een groot filosofisch denker in een krijtstreeppak bestaat niet: dat is gewoon een bankier’. Het lijkt alsof het voor geestelijk arbeidende dichters en schrijvers, die bij uitstek de high culture vertegenwoordigen, nog altijd not done is om zich met het zoiets aards en contemporain als mode bezig te houden. Ditisonswerk laat zien dat het kan.
Dichter bij couture
Zaterdag 3 juni 2006
14.30 uur, Theater in de Kelder, boekhandel Donner, Rotterdam
Poëzie op het scherm
Zes teams van steeds een dichter en een vormgever hebben de afgelopen maanden gewerkt aan een gedicht voor het scherm; poëzie in de nieuwe media. Opdracht was in een concreet enn niet al te omvangrijk project te onderzoeken hoe ‘nieuwe media’ aan de grenzen van het genre poëzie morrelen. Kan het internet als medium wegen openen waarover de poëzie zelf kanten op kan die met pen, tekstverwerker en papier onbereikbaar zijn?
Geert Buelens & Hans Op de Beeck
Paul Bogaert & Danny Butaye
Hans Kloos & Olivier Otten
Rozalie Hirs & Harm van den Dorpel
Joke van Leeuwen & Francien Frommé
Ted van Lieshout & Niels Schrader
Op woensdag 17 mei presenteren zij in de Waag in Amsterdam de resultaten van hun samenwerking.
Na de presentatie worden de resultaten besproken door een deskundig forum waarin zitting hebben: Caroline Euser, Maarten Doorman en Melle Hammer.
De dichters en vormgevers gaan na afloop van de presentaties graag met u in discussie.
U bent van harte uitgenodigd de presentatie bij te wonen.>>>
C O S S E E E S S A Y
WAAROM IK MOET LIEGEN TEGEN MIJN DEMENTE MOEDER
maandag 22 mei 2006, aanvang 20.00 uur
Van zeer nabij beschrijft Cyrille Offermans in zijn essay Waarom ik moet liegen tegen mijn demente moeder de lotgevallen van zijn oude, dementerende moeder. Hoe het begon, met vergeetachtigheid en wantrouwen en hoe moeilijk het was de wereld zo aan haar uit te leggen, dat ze haar oriëntatie en houvast weer terug kon vinden.
Waarom ik moet liegen tegen mijn demente moeder is het tweede essay in de nieuwe reeks Cossee Essay. Cyrille Offermans (publicist voor o.a. Vrij Nederland) zal deze avond in gesprek gaan met Bernlef (auteur van o.a. Hersenschimmen). Willem Wansink (journalist van Elsevier) zal als gespreksleider optreden.
Aanvang: 20.00 uur; Toegang: € 7,50; Reserveren: Lees meer Schrijver Amos Oz prees Zeruya's nieuwe roman met de woorden: ‘Dit is Shalev’s beste werk tot nu toe. Ze beschrijft de grote hoogten en grote diepten met precisie en subtiliteit. Een waardig en beschaafd boek.’
Schalks kijken twee meisjes in de camera. Zittend op een bed in een kamer vol roze hartjes verklaren ze folklegende Bob Dylan de liefde via een gedicht: Bob, Bob / Ik wou dat ik je muze was / Bob, Bob / Op een dag maak ik je gek. In 2006 wordt Dylan 65. Met zijn platen raakt hij nog elke dag ontelbare mensenlevens. Jos de Putter, bekend van films als Het is een schone dag geweest en Dans, Grozny Dans, portretteert in How Many Roads een aantal van deze levens. De Putter poogt niet, zoals traditionele Dylan-films, de raadselen rondom zijn persoon te ontrafelen, maar gaat in op de wonderlijke wereld van Dylans volgelingen. Reizend langs steden, dorpen en gehuchten, ontmoet De Putter Amerikanen in wiens leven Dylans oeuvre een hoofdrol speelt. Zo is er een timide Irak-veteraan, een vrolijke softwareverkoopster, een jonge rapper, een radiotherapeut en een vrouw die dankzij Dylan op haar eigen benen leerde staan. Elke dag vinden zij en vele anderen troost, zingeving en inspiratie in de gezongen woorden van hun idool. Maar How Many Roads ademt ook een sfeer van melancholie. Samen met Dylan bereikt de Amerikaanse protestgeneratie van de jaren zestig de pensioengerechtigde leeftijd. Wat is er geworden van de idealen waarover hij zong? ‘De tijden’ zijn inmiddels veranderd – zij het misschien niet precies zoals hij en zijn luisteraars destijds voor ogen hadden. Meer nog dan een terugblik, is How Many Roads een prachtig gefilmde roadmovie, een ontroerend en kleurrijk panorama van het Amerika na 11 september. Lees meer
Ontmoet Zeruya Shalev op 16,17 of 18 mei a.s.!
Ontmoet Zeruya Shalev op 16,17 of 18 mei a.s.!
Vanwege haar nieuwe roman De tweede familie brengt Zeruya Shalev op 16, 17 en 18 mei a.s. een auteursbezoek aan Nederland. How many roads
How many roads