Poll, K.L. 1927-1990
In de afgelopen week kwam mij tijdens een bezoek aan Athenaeum Boekhandel het laatste nummer van Hollands Maandblad onder ogen. Nummer 678 om precies te zijn, dat opende met een uit 1956 daterend manifest van K.L.Poll over de motieven voor de oprichting van Hollands Weekblad.
“Mijn broer Cham verdronk terwijl ik lag te slapen. Dat gebeurde voor de grote vakantie. Na weken van storm en regen was het de eerste mooie zomerdag. Ik was twaalf, hij zeventien.
‘Neem drie lijnen. Buig ze een beetje om. Schuif ze tegen elkaar. En hier is het landschap waarin dit verhaal begint.’ Dat verhaal is Iep (1996), Joke van Leeuwens veelbekroonde boek over een eigenzinnig vogelmeisje.
Sommige oeuvres leer je in retrospectief kennen. Een uitgever durft het aan een boek van een in Nederland onbekende italiaan te laten vertalen, en kiest het meest bekroonde. Dat boek blijkt aan te slaan en de uitgever meent dat er een markt is en probeert er nog maar een, de op twee na bekendste misschien, en dan gaat het voort, op naar het debuut.
Twee mannen ontmoeten elkaar in een Finse schuur en die ontmoeting verandert hun leven. De twee mannen staan beide op het punt om zelfmoord te plegen en door een bizarre draai van het lot kiezen ze allebei dezelfde schuur uit: de één om zich te verhangen, de ander om zich een kogel door het hoofd te schieten.
De barokke volzin wordt in Vlaanderen meer gewaardeerd dan in Nederland. Met barok bedoel ik het gebruik van dansende krullen, overdrijvingen en effecten die schaamteloos theatraal zijn. De barokke volzin is een zin waarin zoveel mogelijk van dat alles in is gestopt. De barokke volzin is dan ook, gemiddeld gesproken, langer dan de niet barokke volzin.
Barok ontleent zijn naam aan het Portugese ‘barocco’ wat onregelmatig gevormde parel betekent. Met barok is dan ook altijd wel iets mis, maar nooit alles.