In De naam van de wereld (2000) van de Amerikaanse auteur Denis Johnson (1949-2017) werkt universitair docent Geschiedenis Michael Reed bij de faculteit Geesteswetenschappen in het midwesten van de VS, en gaat hij ‘ogenschijnlijk verlamd of onverschillig’ door het leven, nadat hij vier jaar eerder zijn vrouw en dochter verloor door een auto-ongeluk.
Liever dier dan mens van Pieter van Os is de winnaar van de Libris Geschiedenis Prijs 2020. Dat werd bekend gemaakt door juryvoorzitter Hans de Boer tijdens een speciale uitzending van het radioprogramma OVT op 25 oktober.
Redactie en medewerkers van Literair Nederland willen Pieter van Os hiermee van harte feliciteren. Eind april 2020 schreef Evert Woutersen aan het eind van zijn recensie op Literair Nederland over deze prijswinnaar:
Thomas Heerma van Voss (1990) is niet alleen schrijver van romans als Stern en Condities, maar hij was ook actief als redacteur bij Babel & Voss, een uitgeverij die in 2009 werd opgericht door Reinjan Mulder. Deze uitgeverij was een frisse wind binnen het literaire veld, maar na een veelbelovend begin bleef het echte succes uit. In 2014 schreef Heerma van Voss daarom het afscheidsboekje Onzichtbare boeken. Ironisch genoeg werd juist dit werk een succes. De uitgeverij ging tóch door. Dit jaar viel het doek voor Babel & Voss definitief. Daarom schreef Heerma van Voss opnieuw een afscheidsboekje:
De negende roman van Thomas van Aalten, Een vrouw van de wereld, gaat over Leonie, een aantrekkelijk meisje uit een arbeiders-milieu dat in de jaren zestig - zonder eigenlijk van hem te houden - trouwt met Dick van Espen. Hij, telg uit een supermarkt-familie, is zelf een succesvol reisbureau begonnen met als grootste attractie goedkope reizen naar de Costa Brava. Thomas van Aalten legt het er in zijn beschrijvingen graag dik bovenop en Leonie’s man wordt dan ook stelselmatig beschreven als een nogal onsmakelijk ogend, ruikend, ronkend en snurkend stuk mensenvlees.
Op zelfdoding rust nog altijd een groot taboe. Mensen mijden de nabestaanden en brengen het onderwerp niet graag ter sprake, bang om te kwetsen of wonden open te rijten. Adriënne Schouw maakte het zelf mee en besloot acht jaar na de feiten een en ander vorm te geven in haar ontroerende, maar eerlijke verhaal. In sluitertijd is haar autobiografische debuut waarin ze bewijst talent te hebben om het onbespreekbare toch te verwoorden.
Ontvang onze nieuwsbrief. Geef hieronder uw emailadres op:
Er valt een grijze ochtendregen. Ik poets mijn tanden en kijk naar buiten. Er scharrelt een egel in de tuin. Hij is de enige: katten en mensen zitten achter het raam en wachten af. Dit dier trotseert niet alleen de regen maar ook het daglicht met zijn bijziende oogjes. Hij stiefelt langs de heg, duikt onder stengels door, klimt het stoepje op en weet exact het gat in het hekwerk te vinden. Daar verdwijnt hij naar de buren. Ik loop naar de wastafel en spoel mijn mond. Een egel hoort thuis in de schemer. Ik keer terug naar het raam. Daar is hij weer, zijn puntige bekje vol dorre bladeren. Hij kuiert dezelfde route terug en verdwijnt in de uiterste hoek van mijn tuin. Egels houden van georganiseerde chaos. Dode takken, bladeren, vergeten hoeken en bosjes om in te schuilen. Dit vat mijn manier van tuinonderhoud redelijk samen.
De tuin geeft aan, ik stuur hoogstens bij. De els die een paar jaar geleden uit zichzelf ontsproot, liet ik staan, al knot ik ieder jaar zijn pruik.
Olga Majeu (1969) debuteerde in 2015 als non-fictieauteur met Een schitterend isolement, over de geschiedenis van haar voorouders.
Wanneer je twee grote spiegels in een gestrekte hoek ten opzichte van elkaar plaatst, dat wil zeggen een hoek van 180º, dan zie je jezelf eenmaal weerspiegeld.
In één van zijn beroemdste verzen dicht Martinus Nijhoff over een geur van hoger honing.
Wat weten partners eigenlijk van elkaar, zelfs als ze meer dan een halve eeuw in een gelukkig huwelijk bijeen zijn geweest?
De Poolse auteur Olga Tokarczuk (1962) won de Nobelprijs Literatuur van 2018, die in 2019 bekend werd gemaakt.
Op de foto zien we drie mannen op de rug.
Balie directeur Yoeri Albrecht interviewt schrijver Oek de Jong over isolatie, groepsdynamiek en de aanwezigheid van kunst. Oek de Jong is één van Nederlands’ grootste schrijvers met werk als Opwaaiende Zomerjurken, Cirkel in het gras en Pier en Oceaan. Zijn laatste boek Zwarte Schuur is genomineerd voor De Boekenbon Literatuurprijs 2020.
Anky Mulders leest naast literatuur ook graag non-fictie. Al meer dan dertig jaar legt zij voor zichzelf haar bevindingen over gelezen boeken vast. Gewaardeerde schrijvers zijn: Voskuil, Maarten ’t Hart, Sipko Melissen, Connie Palmen, Pieter Waterdrinker, Frida Vogels, Saki, Haruki Murakami, Kafka, Tolstoi, Dostojewski, Sartre, Nietzsche, James Salter, Karl Ove Knausgård.
Hans Vervoort (1939, Magelang, Nederlands-Indië) debuteerde in 1970 met de bundel Kleine stukjes om te lezen en publiceerde daarna nog verhalenbundels, romans, reisboeken, een trilogie, een kinderboek en een thriller.
Vervoort werkte bij Weekbladpers als marktonderzoeker en later als uitgever (van o.a. Vrij Nederland en Opzij). Hij schreef twintig jaar lang recensies voor Vrij Nederland en NRC Handelsblad. Die zijn te vinden op www.hansvervoort.nl.
Kris Mattheeuws (1970) is docent Nederlands, Engels en esthetica in het middelbaar onderwijs in Gent. Hij werkte enkele jaren als sportjournalist voor de kranten Gazet van Antwerpen en Het Volk. Daarna werkte hij als recensent van fictie en non-fictie, voor de literaire bladen Leeswolf en Leeswelp. Zijn belangstelling voor literatuur is zeer breed, al volgt hij de moderne Nederlandse en Angelsaksische literatuur op de voet.
Marjolijn van de Gender (1994) studeert Neerlandistiek aan de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast is ze redacteur bij Historische Verhalen, een platform voor historische fictie. Ze leest vrijwel alles, behalve de kleine lettertjes op gebruiksaanwijzingen. Een aantal van haar favoriete schrijvers zijn Jane Austen, Charlotte Brontë, Oscar Wilde, Louis Couperus, Shirley Jackson en Agatha Christie. Zelf werkt ze aan een debuutroman.
