‘Weinigen zullen dit een avontuur noemen, maar voor mij was het dat wel. Ach, het was niets eigenlijk, nauwelijks de moeite om het op te schrijven, per slot van rekening gebeurde er ook niets’. Het is de beginzin van het verhaal Apen schudden uit de bundel Wij zijn nooit alleen van Bart Meuleman. Er zijn meer van de zeventien verhalen die zo weinig verwachtingen wekken. ‘Wat een saaie vergadering, waarom doe ik dit?’, ‘Je familie kies je niet, dat weten we inmiddels. Je vrienden dan? Ook niet’. Meuleman trekt je er bijna achteloos een verhaal mee in dat soms tragikomisch is, soms ironisch en soms liefdevol beschouwend.

Vorig jaar verscheen van Henk van Straten de novelle Kwaad Bloed, het eerste deel van een zogenaamde witte-mannentrilogie. Daarin wist Van Straten de gruwelijkheid van een vernederde jongeman zeer raak en aangrijpend neer te zetten en kreeg daar in de literaire wereld misschien te weinig aandacht voor. Met Ernest Hemingway is gecanceld, het tweede deel, zet hij volop de aanval in tegen de heersende cancelculture en het overdreven woke-denken van de huidige maatschappij. Hij doet dat op een zeer cynische en ironische toon waardoor het aangenaam om te lezen is.