De Australische oud-topsporter Lucia Osborne-Crowley beschrijft in haar boek Ik kies Elena, ‘de roofzuchtige blik van perverse mannen die ons maken tot een object voor publieke consumptie’. Veel vrouwen zullen dit herkennen, sportvrouwen in het bijzonder. Ze vallen ‘zo sterk op dat we op den duur gaan denken dat het alles is wat we zijn. In dat licht willen we ons onzichtbaar maken’. Vandaar dat recent Duitse turnsters als statement op de Europese Kampioenschappen in Bazel verschijnen in een turnpak met lange mouwen en – pijpen. Er zijn ook andere meningen, zoals die van Jannah Loontjens in haar boek Schuld.

Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. Wie kent deze beroemde dichtregel van Jacob Israël de Haan uit 1917 niet? In Mooie vrienden, de debuutroman van Martijn Jas (1966), hoor je de echo terug van ditzelfde verlangen, het verlangen naar echte – misschien wel levensloopbestendige – vriendschap. Het boek verscheen afgelopen winter bij uitgeverij Kapstok. Het is ook de eersteling voor deze uitgeverij. Dat is niet vreemd, want Jas is, in navolging van auteurs als Paulien Cornelisse, met zijn roman ook een eigen uitgeverij gestart. Jas en Kapstok, een geestige combinatie. Het tekent ook de sfeer en de stijl van Mooie vrienden: lichtvoetig, ironisch en persoonlijk –