Aan de prestigieuze en conventionele Harvard Universiteit studeert in 1969 Jane Britton, een jonge vrouw die geheel volgens de dan heersende cultuuromslag een ongebonden leven leidt. Aan de universiteit wordt ze met haar studie archeologie, net zo min als andere vrouwelijke studenten, nauwelijks serieus genomen. Op een dag wordt ze vermoord aangetroffen. De omstandigheden zijn duister, onderzoek faalt en een dader wordt nooit aangehouden. Maar de geruchten en roddels zijn veertig jaar later nog niet verdwenen. Jane zou vermoord zijn door haar hoogleraar antropologie, tevens haar minnaar, tijdens een mysterieus ritueel.

In De albatros van Simona Lo Iacono vormen het verhaal van de merkwaardige publicatiegeschiedenis van De tijgerkat van Tomasi di Lampedusa en de reflectie op de verwevenheid daarvan met het leven van Lampedusa zelf, het hoofdmotief. Lo Iacono gebruikt in haar boek maar een paar keer het woord weemoed, maar bijna elke bladzijde is ervan doortrokken.
Voor haar roman baseerde Lo Iacono zich op de biografie van Lampedusa, maar daarnaast op diens De tijgerkat en het (eveneens) postuum verschenen Herinneringen aan mijn kindertijd. Om die allemaal controleerbare feiten heen...