Experimenteren en vernieuwen zit essayist, dichter en verhalend prozaïst Huub Beurskens (1950) in het bloed, zo bewijst ook zijn laatste roman Steyler. Tot op de dag van vandaag publiceert Beurskens romans die literatuurtradities op de helling zetten.
Recensies
Ondergronds in Turkije
Recensie door Reinier van Houwelingen
Onder het bewind van Erdogan zijn schrijvers in Turkije tot nu toe grotendeels buiten schot gebleven. Terwijl kritische journalisten het werken onmogelijk wordt gemaakt of erger, kunnen romanciers nog gebruik maken van fictie om maatschappelijke misstanden aan de kaak te stellen.
Eenzaamheid in de liefde en verlangen naar een ander leven
Recensie door Hettie Marzak
Kreek Daey Ouwens publiceerde zeven bundels waarvan Blauwe hemel haar vijfde is. Als dichter publiceert ze met enige regelmaat en hoewel ze in 1991 debuteerde met een bundel gedichten èn verhalen, (Stokkevingers) verschenen er daarna enkel dichtbundels met de aansprekende titels als: Tegen de kippen en de haan (1995), Kinderbed (2004), De achterkant (2009) Ik wil in mijn huis een raam ik wil het raam dichtdoen (2016) en Oefening in het alleen lopen (2017).
Een zwarte brief in een blanke envelop
Recensie door Adri Altink
Ze werden een belangrijk propaganda-instrument in het abolitionisme, de strijd voor de afschaffing van de slavernij: de beschrijvingen van ervaringen door degenen die zelf slaaf waren geweest. Amerika kent er beroemde voorbeelden van.
Over de donkerste jaren van Peru en een moeilijke vader-zoon relatie
Recensie door Kris Mattheeuws
De Zuid-Amerikaanse militaire dictaturen uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw zijn vaker onderwerp van romans en films. Op zich niets nieuws. In De afstand die ons scheidt krijgt de lezer wel een nieuwe inkijk op deze staatsvorm.
Dystopische roman over de media
Recensie door Els van Swol
Paul Gellings volgt in De wereld als leugen hetzelfde pad als in zijn voorgaande roman De jacht op de klaproos: beiden zijn sleutelromans. De laatste draaide, zoals een sticker op het omslag aangeeft, ‘omtrent de affaire Tuitjenhorn’, de recent verschenen roman draait rond ‘de werkwijze van redacties van kranten en talkshows’ vermeldt de achterflap.
Geluiden in je hoofd
Recensie door Hans Vervoort
De vorm van geluid, het debuut van Gregor Verwijmeren, is het beklemmende verslag van de radeloosheid die de ik-persoon overviel toen hij – beroepshalve altijd bezig met geluid – ineens bestónd uit een geluid dat hij continu hoorde.
Vluchten voor de uitbarsting
Recensie door Daan Pieters
Nobelprijswinnaar Thomas Mann, bekend van onder meer De toverberg en De dood in Venetië, is natuurlijk geen onbekende voor literatuurliefhebbers. Maar wist u dat ook zijn zoon Klaus (1906-1949) geen onverdienstelijke schrijver was?
‘Halverwege ergens een diepe kuil’
Recensie door Rieks Holtkamp
Dat van Simeliberg, het nieuwe werk van Michael Fehr ook een hoorspelversie bestaat, zoals vertaler Ard Posthuma in zijn verhelderende nawoord schrijft, mag geen verwondering wekken voor wie de roman heeft gelezen.
Interessante beschouwingen over schrijven en kunst
Recensie door Hans Vervoort
Schrijver (en vooral essayist) Cyrille Offermans kreeg van zijn uitgeverij De Arbeiderspers het verzoek in het jaar 2017 het hele jaar door een kroniek bij te houden over alles wat hem dat jaar bezighield en inviel.
De dood en illusie dwalen door verhalen
Recensie door Just Houben
De laatste jaren heeft Nederland Martin Michael Driessen (1954) leren kenen als schrijver; zeker sinds hij met de novellebundel Rivieren uit 2016 de ECI Literatuurprijs won. Maar hij is ook opera- en toneelregisseur en die achtergrond schemert door in zijn schrijven.
Wellust van woorden
Recensie door Rieks Holtkamp
Benoemen. Dingen om je heen een naam geven. Vastleggen tegen het verdwijnen. Bezweren.
‘Almaar meer woorden, waarmee ik het vele niet alleen kan benoemen en opsommen maar ook bedwingen, verkleinen en overzichtelijk maken.
Recent
18 januari 2019
17 januari 2019
16 januari 2019
15 januari 2019
10 januari 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
05 februari 2009
Seizoenen van zinnen door Frans de Birk en Jet van Swieten
Recensie door Karel Wasch
Bundels gedichten gemaakt door twee dichters zijn zelden een succes. Ze doen veelal gekunsteld aan, immers een gedicht is de allerindividueelste uiting van een dichter en kan maar zelden gedeeld worden met diezelfde uitingen van een andere poëet.
Frans de Birk (1961) is een dichter uit Nieuwegein, die een groot aantal fraaie verzen op zijn naam heeft staan.