Ruim twintig jaar schreef Jeroen van Kan gedichten onder een pseudoniem. Als Wesley Albstmeyer publiceerde hij in onder andere Het Liegend Konijn en Dietsche Warande & Belfort.
Eigenlijk is het een goed idee om de lectuur van Herinneringen in aluminiumfolie, de nieuwe verhalenbundel van jeune premier Jamal Ouriachi, aan te vatten met het nawoord van de schrijver.
De knorrige bejaarde Viktor Dyk probeert vanaf een bankje in een Praags park met zijn stok een kettingschallebijter (een kever) weg te slaan. Plotseling staat ‘een jong persoon van het vrouwelijk geslacht’ voor hem om de weg naar de Academie van Beeldende Kunsten te vragen.
‘Wat een kanjer!’ Deze verzuchting slaakte ik bij het ter hand nemen van Kwaadschiks. Sinds Oorlog en Vrede van Tolstoj niet meer zo’n dik boek gelezen;
Het zijn de geuren die het hem doen en het hele boek doortrekken. De geur van oude dekens in de gang van het verpleeghuis waar Gerrit Kouwenaar stierf, de geur van bloeiende lelies in de grote zaal van de Rotterdamse Doelen waar Anna Enquist Kouwenaar ruim tweeëntwintig jaar geleden voor het eerst ontmoette.
De Nachtwacht heeft zijn eigen vluchtweg uit het Rijksmuseum. Bij brand kan het enorme doek door een even enorme spleet via de passage onder het Rijksmuseum rechtstandig in veilige haven worden gebracht.
In deze derde roman van Boekwijt is het leven zwart en vol cynisme. Hoofdpersoon is de puber Gitta. We lezen over haar relatie met haar ouders: haar verzet tegen haar vader Anton, haar minachting voor Inez, haar moeder.
Een Nederlander, Carl de Ruiter, komt na jaren in de USA terug in Amsterdam en hoopt daar een vriend te hervinden die hij kende van de vele avonden doorgebracht in een kroeg genaamd Het Gewicht.
Menige babyboomer genoot van De gouden jaren, de bestseller waarin Annegreet van Bergen verslag deed van de veranderingen in ons dagelijkse leven in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Dit is het tweede boek van de Ierse schrijver Cormac James. Eerder werd een aantal verhalen gepubliceerd in tijdschriften en in 2000 verscheen zijn eerste roman Track &
In de afgelopen tijd is er op verschillende plaatsen aandacht geweest voor fantasiewezens, al of niet door elkaar beïnvloed. Vorig jaar, november 2016, kwam er een film uit van J.K.
Begin-veertiger Simone Waterman leidt een comfortabel leven: met haar creatieve vriend Raaf en twee dochters Mia en Linde woont ze in Amsterdam, waar ze als bakfietsmoeder het huishouden van haar gezin bestiert.
Iemand gaat op reis naar een prachtig land, Peru in dit geval, en schrijft een boek over deze reis. Op de flap staat: "Het neusje van Peru voert de lezer mee naar de Peruviaanse woestijn, het Triticameer, over de Andes naar het hart van het Incarijk, tot in de jungle nabij Iquitos."
Dat klinkt toch goed nietwaar? Helaas, we worden wel meegenomen maar niet naar het bovengenoemde. Natuurlijk komen deze gebieden wel voor in het boek maar het frappante is dat ik heel veel over het reizen zelf heb gelezen maar weinig over het land.